Een boekje in je Happy Meal: is het wat?

Gisteravond vierde ik alvast mijn 28e verjaardag met familie en dat zorgde ervoor dat ik vanmiddag zin had in ‘katervoer’. In mijn boekje is dat ongeveer alles van de McDonald’s. Dus we besloten daar onze lunch te gaan eten. Toevallig had ik afgelopen week in het nieuws gezien dat je tegenwoordig bij een Happy Meal kunt kiezen tussen een speeltje en een boekje. We bestelden dus een Happy Meal mét boekje.

Weinig verwachtingen

Ik verwachtte er niet teveel van. Een boekje dat je bij een menu van een paar euro krijgt zal weinig kwaliteit hebben. Waarschijnlijk is het zelfs geschreven voor een onbekende auteur. Ondanks mijn negatieve verwachtingen, was ik ergens wel positief: het is eigenlijk altijd goed als een kind in aanraking komt met een boek.

Toen we de Happy Meal eenmaal hadden, bleek het boekje geschreven te zijn door Cressida Cowell – een voor mij onbekende auteur, maar na even googelen bleek zij de schrijfster te zijn van de How To Train Your Dragon-boeken. Misschien een serie die beter bekend is in het buitenland, maar ik wist nu in ieder geval dat ze niet zomaar de eerste persoon die ze tegenkwamen gevraagd hadden om eens een leuk verhaaltje te schrijven.

Het lezen gaat heel snel

Dan het boekje zelf. Het heet De avonturen van de Boomtoptweelingen – De tweelingen ontdekken een diplodocus. Ah, dinosaurussen dus. Daar word ik nou niet bepaald warm of koud van, maar ik weet wel dat vooral jonge kinderen hier best geïnteresseerd in kunnen zijn (of ben ik subjectief omdat mijn neefje pas een spreekbeurt hield over dino’s?).

Het boekje is in ieder geval erg dun dus het verhaal begint ook meteen. Je hebt geen kans om de hoofdpersonen te leren kennen en soms gaat het verhaal zo snel dat je bijna over een gebeurtenis heen leest. Ik moet zelfs bekennen dat ik het einde meerdere keren heb gelezen en nog steeds begrijp ik niet helemaal wat er nou wordt bedoeld. Alsof er nét een paar woorden missen om het leesbaarder te maken. Achterin het boekje vind je ook nog een paar weetjes over dinosaurussen, al worden er daarvan ook een paar in het verhaal verteld.

Ik vind het leuk

Conclusie? Tsja. Het onderwerp moet je ten eerste maar net aanspreken. Het verhaal zelf heeft weinig inhoud en mist zoveel verhaalelementen dat ik het bijna geen verhaal wil noemen. En tóch vind ik het leuk. Al is er maar één kind dat hierdoor denkt: lezen kan leuk zijn, dan is het toch geslaagd? Het zou een mooi duwtje in de goede richting kunnen zijn. Ik hoop ook oprecht dat McDonald’s hiermee door blijft gaan.