Boekrecensie: Te waar om mooi te zijn (R. Wellens)

Het jonge leven van Othello valt stil als zijn zus Minthe zelfmoord pleegt. Ze wilde absoluut vrij zijn, zonder compromissen. Dat ideaal kon ze in het leven niet bereiken, daarom koos ze voor de dood, die ze de ultieme vrijheid noemt.
Maar klopt dat wel? Othello is vastbesloten vrijheid te vinden in de onverwachte kronkels van het leven zelf. Tot de liefde op zijn pad komt.

Te waar om mooi te zijn… Wat een mooie titel hè? Hij viel me in ieder geval wel op toen ik het persbericht kreeg. Het boek zelf klonk me net zo mooi in de oren. Het verhaal van een broer die zijn zus verliest. Ze pleegt zelfmoord. Hoe leef je daarmee? En wat als er nog dingen zijn die onbeantwoord zijn gebleven?

Het boek heeft iets poëtisch. De personages die in Te waar om mooi te zijn voorkomen, lijken bijna een glinsterrandje om hun naam te hebben. Ze voelen specialer dan normaal. Othello’s naam is natuurlijk ook een naam die je niet elke dag hoort, maar het past bij hem. Minthe en hij hadden een mooie band. Dieper dan veel broer-zusrelaties.

Angst.
De basis waarop emoties rusten.
Het maakt afhankelijk. Het houdt gevangen. Angst vormt de rode draad in ons bestaan. Zonder angst zijn we niets. Leeg…

Pas nu ik deze recensie typ, zie ik op de voorkant van het boek dat er ook een persoon is afgebeeld. Het verrast me, ik staar er daarom een tijdje naar en dan glimlach ik. Dit past helemaal bij Te waar om mooi te zijn. Het verhaal is zoveel dieper dan je zou verwachten van dit dunne boekje dat maar 156 pagina’s telt. Het is een verhaal om elke keer opnieuw te lezen en elke keer opnieuw lees je dan een ander verhaal. Je haalt er andere emoties uit.

Te waar om mooi te zijn laat je ook nadenken. Over je eigen leven, liefde, je invulling ervan. Het sleept je mee en het laat je na het lezen niet meteen los.