Vier jongeren, drie dagen protest, twee grote liefdes, één doel: vrijheid.
Vier Egyptische jongeren dromen van vrijheid. Ze dromen ervan verliefd te kunnen zijn, zonder op geloof of geslacht te letten. Ze dromen van een leven waarin jongens openlijk kunnen dansen en meisjes niet bang hoeven te zijn om alleen over straat te gaan. Ze dromen van een land waar je mag denken en zeggen wat je wilt. Maar wat hebben ze ervoor over om die dromen waar te maken?
Eigenlijk zou ik hier drie woorden willen neerzetten om vervolgens de recensie af te sluiten: lees dit boek. Wáuw.
Dansen tussen golven traangas is een kort verhaal (127 pagina’s) over de huidige situatie in Egypte, verteld door vier jongeren die daar wonen. Alle vier hebben ze hun eigen dromen en problemen. Samya is een christen die verliefd is op een moslim, wat haar familie nooit zal accepteren. Mohammed wil het liefst danser worden. Abdelrahman is klaar met dromen en praten en vindt dat het tijd is voor actie en Layla zou het liefst de straat op gaan om te protesteren, maar dit mag niet. Daarom houdt ze een blog bij waar ze (anoniem) vertelt over wat erin Egypte gebeurt.
Je hoort natuurlijk de verhalen over wat erin Egypte gebeurt, maar met dit boek is het alsof je er middenin zit en dan pas begrijp je eigenlijk hoe moeilijk de situatie is. Op willen komen voor je land betekent vaak ruzie met je familie en jezelf willen zijn is tegen de regels van de cultuur. Voor ons hier in Nederland is het bijna niet voor te stellen hoe het is om zulke vrijheden niet te hebben.
Waarom ik zou willen dat iedereen dit boek leest, heeft ook met die vrijheden te maken. Ik kan me nog herinneren dat we met maatschappijleer de discussie hadden: veiligheid, privacy of vrijheid? Het verbaasde me toen hoeveel klasgenoten vrijheid opgaven. Logisch eigenlijk, want het is voor ons zo vanzelfsprekend dat we al snel vergeten hoe belangrijk het is. Dat doet Dansen tussen golven traangas je weer beseffen. Daarnaast schetst het boek ook een heel helder beeld van de activiteiten in Egypte zonder, voor mijn gevoel, te oordelen. Mooi om op deze manier een kijkje te krijgen in een cultuur dat ik zelf niet ken.
Leuk dat je zo enthousiast ben, ik was een beetje bang dat dit boek misschien wat minder zou zijn omdat het maar zo dun is, maar door jouw recensie ben ik ervan overtuigd dat ik het boek zeker wil lezen!
Dit lijkt mij een goed boek. Ik zet het op mijn te lezen lijst.
Ik ben ook overtuigd. Monique Samuel is een interessante, mooie, slimme jonge vrouw. Daar wil ik wel een boek van lezen.
Bedankt voor de tip. Ik heb genoten van ‘de voorlezer’. Morgen mijn recensie.