Boekrecensie: De appeltaart van hoop (S. Moore Fitzgerald)

Oscar Dunleavy bakt de meest perfecte appeltaarten ter wereld.

Nu wordt hij vermist en men vermoed dat hij dood is. Niemand lijkt zich erover te verbazen, behalve zijn beste vriendin Meg en zijn broertje Stevie. Meg en Stevie zijn vastbesloten om te ontdekken wat er met Oscar is gebeurd. Samen leren ze over loyaliteit en vriendschap en de kracht van hoop.

De appeltaart van hoop gaat over Oscar en Meg. Zij wonen naast elkaar en zijn elkaars beste vrienden. Totdat Meg samen met haar ouders naar Nieuw-Zeeland verhuist en alles verandert. Niet alleen hun relatie, maar ook hun eigen kijk naar elkaar en zichzelf.

Oscar is een heel goede jongen die graag de goedheid in mensen ziet en ervan uitgaat dat iedereen uiteindelijk het goede wil doen. Helaas komt erin het verhaal iemand voor die hier misbruik van gaat maken, waardoor Oscars zelfbeeld totaal verandert en hij niet meer scherp ziet wie hij nu eigenlijk is. Hij laat zich leiden door de meningen van anderen en langzaamaan gaat het steeds minder goed met hem.

Wat ook niet meehelpt, is dat zijn beste vriendin geen contact meer met hem opneemt door een behoorlijke miscommunicatie. Ze verliezen elkaar uit het oog, juist op een moment dat ze elkaar zo nodig hebben.

De appeltaart van hoop is een boek dat gericht is op een wat jonger publiek dan de boeken die ik normaal lees en het gaat ook over vrij jonge mensen. Dit is meteen het enige nadeel van het boek, want tijdens het lezen vergeet je al snel dat je hier met jonge mensen te maken hebt. De personages, hun karakters en hun doen en laten passen naar mijn idee totaal niet bij de leeftijd die ze volgens mij moeten hebben (tussen de 12-15 gok ik zo) en dat is jammer.

Ik besloot me daar niet teveel van aan te trekken en me er dan maar bij neer te leggen dat ze gewoon in mijn ogen wat ouder zijn en als je dat doet dan kun je echt genieten van een mooi verhaal. Op z’n tijd is het wel bijzonder en apart hoor, zeker wanneer Oscar over zijn appeltaarten vertelt, maar in het boek zit gewoon een heel mooie boodschap over hoe we als mensen met elkaar om zouden moeten gaan en wat het met mensen doet wanneer zij niet goed behandeld worden.

De appeltaart van hoop is een lief boek, waarvan je hoopt dat iedereen het leest en iedereen besluit appeltaarten voor elkaar te gaan bakken wanneer mensen dat nodig hebben.