Een roman met een biografisch tintje?: Marte Jacobs

Dichter Emile Binenbaum, die zijn faam dankt aan een, op jonge leeftijd geschreven gedicht, denkt terug aan het meisje Marte dat hem daartoe inspireerde. Hij ontmoette haar toen zij negen was en hij zestien en trof haar nadien met tussenpozen van enkele jaren. Het dierbaarst zijn de herinneringen aan die zomer in de jaren ’60 toen ze samen door Amsterdam zwierven. De door romanticus Emile gekoesterde zuivere liefde werd ruw verstoord toen Marte na een feest meeging met Emiles vriend en rivaal Reiff en nadien zelfmoord pleegde. Reiff, inmiddels een succesvol auteur, schrijft jaren later de roman ‘Een Meisje uit mijn Jeugd’ en pakt Marte zo nogmaals af van Emile.
Bron

Tim Krabbé kennen we (bijna) allemaal wel van Het gouden ei, maar hij heeft natuurlijk veel meer boeken geschreven. Het interessante is, is dat in dit boek het ook over een schrijver gaat – wel eens waar eentje die poëzie schrijft – die voornamelijk om één werk bekend is. Slaat dit op Krabbé zelf?

Ik heb ondertussen al meerdere boeken van deze auteur gelezen. Onder andere De grot en Vertraging. Soms verrast Krabbé me enorm, zoals bij De grot. Een boek dat ik met veel plezier las. Maar tegelijkertijd is er ook De vertraging of Het gouden ei, twee boeken die ik absoluut niet kon waarderen.

Nu las ik Marte Jacobs. Een boekje dat ik had meegenomen op het Boekenfestijn in Nieuwegein dit jaar. Dit keer verraste Krabbé me weer. Het boek begint op een punt al verder in het verhaal, waardoor je even moeite hebt om erin te komen, maar al snel volgt de voorgeschiedenis en wordt het verhaal steeds duidelijker. Krabbé schrijft met duidelijke en rake zinnen en je gaat als lezer steeds meer begrijpen waarom Emile zich zo gedraagt.

Het is een boek waarin niet elke vraag beantwoord wordt en daar hou ik van. Het neemt je mee en zet je aan het denken. Zelfs nadat je het hebt uitgelezen blijft het nog even in je hoofd zitten.