Beatrice is zestien en dit betekent dat ze voor een belangrijke keuze staat. In het Chicago in de toekomst leven de mensen in vijf verschillende facties: Oprechtheid, Vriendschap, Zelfverloochening, Eruditie en Onverschrokkenheid. Elke zestienjarige moet beslissen in welke factie hij of zij wil gaan leven. Als je voor een andere factie kiest dan die waar je in bent geboren, zul je daarna je ouders niet meer zien en ook moet je een hele nieuwe levensstijl opbouwen. Maar eerst moet je de harde inwijding van de gekozen factie doorstaan. Beatrice is ook nog eens anders dan de meeste zestienjarigen, het is voor haar nog moeilijker om een factie te kiezen en ze moet haar geheim voor haar vrienden bewaren.
Verder ontstaat er steeds meer onrust in de samenleving. De Zelfverloochenaars regeren al jaren, omdat zij onzelfzuchtig beslissingen zouden nemen, maar de Erudieten zijn het niet meer eens met de manier waarop wordt geregeerd. Dit zorgt voor spanningen, waar Beatrice midden in komt te staan.
Bron
Inwijding is een boek waar ik al veel over had gehoord en gelezen. Ik moet toegeven dat ik eigenlijk wel een klein beetje klaar was met de dystopische boeken, want uiteindelijk gaan ze toch allemaal hetzelfde: Noord-Amerika is op een bepaalde manier verdeeld, de hoofdpersoon is anders en past er niet in, de hoofdpersoon verzet zich en er ontstaat een enorme opstand met meerdere mensen die zich verzetten. O en tussendoor ontmoet de hoofdpersoon ook nog de liefde van haar leven. The End.
Maar door alle enthousiaste verhalen liet ik me overhalen.
Ik weet niet zo goed wat ik over dit boek kan vertellen. Het was ‘best leuk’ om te lezen. Ik heb het absoluut niet met tegenzin gelezen. Zeker in het begin vond ik het interessant: waar gaat dit naartoe? Maar tegelijkertijd duurde het me soms ook allemaal wel te lang. Alles wat er in het boek gebeurt, wordt naar mijn idee zo lang mogelijk opgerekt. En het rare is, juist op het eind, wanneer er absoluut iets belangrijks gebeurt, gaat het ineens heel snel.
Het greep me gewoon niet. Het verhaal blijft me niet bij. Ja, ik wilde het wel uitlezen en ja, ik wilde ook het tweede deel lezen, omdat ik nieuwsgierig was. Maar het was simpel vermaak. Het was geen boek dat me liet nadenken over dingen en me raakte. Dat hoeft ook niet altijd, maar op dat moment had ik er misschien wel behoefte aan.
Lieke says
25 april 2013 at 10:06Hmm, jammer dat je er niet heel enthousiast over bent. Ik moet dit boek nog steeds lezen en ik ben er nog steeds heel benieuwd naar!
Emmy says
25 april 2013 at 10:08Ik ben ook nog steeds heel erg benieuwd naar dit boek… :)
Sanne says
25 april 2013 at 21:54Ik heb dit boek nog niet gelezen maar ik ben van plan uit alle dystopische boeken die momenteel rondcirkelen er gewoon een paar uit te kiezen. Op een gegeven moment lijkt het me allemaal één pot nat te worden zoals jij al zei van Noord-Amerika etcetc. Maargoed, ik heb het boek nog niet gelezen dus mag nog niet oordelen.
Voetje says
26 april 2013 at 07:15Ik heb nog nooit over het boek gehoord. Klopt het dat het op de Hongerspelen lijkt?
Joanydvv says
26 april 2013 at 16:46Het eerste boek deed mij bij vlagen heel erg denken aan een lange trainingsmontage in een film. Het tweede boek bevatte naar mijn mening veel meer vaart.
Daan says
27 april 2013 at 11:55‘Best leuk’ is voor mij genoeg, die hoef ik niet te lezen ;)
Lies says
27 april 2013 at 22:43Ik sluit me bij Daan aan, komt dus niet op de to be read list.
Rosie says
28 april 2013 at 16:25Fijne review van dit boek maar ik ben er niet zo enthousiast over gemaakt dus deze sla ik over :)!
Als je het leuk vind, ik organiseer vandaag een linkparty op mijn blog! Dit houdt in dat je reclame mag maken voor 3 van je leukste artikelen van afgelopen week inclusief een foto en een link naar jouw blog! Super leuk toch? Ik zou het gezellig vinden als je mee komt ‘feesten’!
Liefs van Rosie
iza says
10 juni 2014 at 15:54hoi,
ik heb dit boek wel gelezen en ik heb er heel erg van genoten! het is idd wel weer een beetje het zelfde, met noord-amerika enzo. het wordt uitgebreid beschreven maar dat vond ik juist wel fijn. het tweede deel is iets minder leuk, maar het derde deel is de moeite dan zeker weer waard! hoewel het einde van het derde boek opeens heel snel gaat, met hoofdstukken van een bladzijde. alsof ze geen zin meer had om het boek af te maken. je wordt heel erg mee genomen in de emoties van tris. dat vond ik heel fijn. ondanks alle reacties hier vind ik het een echte aanrader! en zeg ik zeker lezen!