Boekbespreking: Taal voor de leuk (P. Cornelisse)

Paulien Cornelisse is een groot liefhebber van de Nederlandse taal. “Je ergeren? Dat doe je maar in je vrije tijd,’ zegt Paulien, om vervolgens als een detective op zoek te gaan naar taalvernieuwingen, miscommunicaties en bizarre gesprekswendingen.In Taal voor de leuk, haar derde taalboek, deelt ze haar nieuwste fascinaties.

Waarom zegt de conducteur in de trein “UhLelystad’ in plaats van gewoon “Lelystad’? Kun je beter “ARG’ whatsappen of “ARGH’? Wat zijn dwangclichés? Auto-irritaties? En wat is woordaanelkaarplakkisme?

Scherp, onderzoekend en met een vrolijk relativeringsvermogen neemt Paulien de taal onder de loep

Taal voor de leuk: het – als ik goed heb geteld – derde boek over taal van Paulien Cornelisse. Haar andere twee taalboeken heb ik met plezier verslonden toen ze net uit waren en het was daarom weer heel leuk dat er een nieuwe kwam.

Toch had ik dit keer een andere ervaring. Ik kan me voorstellen dat Taal voor de leuk een heerlijk boek is als het je eerste ontmoeting is met Paulien Cornelisse. Zelf vond ik namelijk het boek nogal ‘van hetzelfde’. Er zijn een paar kunstjes die Paulien erg goed kan en die worden vaak herhaald, waardoor ik op een gegeven moment het leuke er niet meer zo van inzag.

Wow, dat klinkt wel heel negatief. Het is zeker niet zo dat ik het boek met tegenzin heb gelezen, maar het hardop lachen en grinniken gebeurde me dit keer een stuk minder. Het voelde als een boek dat ik al eens had gelezen, maar dan met andere onderwerpen.