Boekbespreking: Gesprekken met vrienden (S. Rooney)

In maart dit jaar las ik Normale mensen van Sally Rooney. Ondanks de ontbrekende aanhalingstekens was ik wel positief over het boek. Het zorgde er in ieder geval voor dat ik haar andere boek, Gesprekken met vrienden, meeneem zodra ik het in de boekhandel tegenkwam.

Gesprekken met vrienden: waar gaat het over?

In de zomervakantie van hun studie aan Trinity College Dublin treedt Frances (ik-figuur, 21) met haar vriendin Bobbi op, waarbij ze door Frances geschreven teksten op het toneel vormgeven. Frances en Bobbi hebben in de laatste twee jaar van school een relatie gehad en zijn nu goede vrienden. Als de bekende fotografe Melissa een profiel over hen wil samenstellen, komen ze in contact met haar man Nick (32), een knappe acteur. Frances raakt onder de indruk van Melissa’s wereld, maar vooral van Nick en krijgt een seksuele relatie met hem. Daardoor ontstaat er spanning in haar contacten met Bobbi, terwijl Frances ook problemen heeft met haar ouders, door de alcoholverslaving van haar vader. Maar haar schrijven geeft hoop.

Bevalt dit tweede boek van Rooney ook?

Wat me precies zo aansprak aan dit boek weet ik eigenlijk niet. Ik denk dat ik vooral wilde zien of een tweede boek van deze auteur mij ook zou bevallen. Helaas wist ik van tevoren al dat in Gesprekken met vrienden de aanhalingstekens ook zouden ontbreken. Ik was er dit keer op voorbereid en het las daardoor iets makkelijker denk ik, maar toch had ik alsnog soms moeite met het uitvogelen of iets gezegd werd of niet en zo ja, door wie dan. Ik weet dat Rooney niet de enige auteur is die dit doet. Ik vind het jammer, want het weglaten van leestekens voegt naar mijn idee alleen maar verwarring toe.

Het verhaal kwam langzaam op gang

Dan het verhaal. Ik merkte in het begin dat ik nog niet helemaal in het boek kwam. Ik kon de personages niet goed uit elkaar houden, want zeker Frances en Bobbi leken gewoon zoveel op elkaar en daarnaast was ik vooral in de war over welke relatie ze allemaal met elkaar hadden. Na een tijdje las ik nog eens de achterflaptekst door en dat hielp mij wel om weer even helder te krijgen wat nou precies belangrijk is in dit boek.

De flirt is het spannendst

Toch kon ik er het hele boek door geen vat op krijgen. De flirt tussen Frances en Nick was het spannendste van het boek. Ze doen veel dingen samen die eigenlijk niet zouden mogen en dat zorgt ervoor dat ik spanning voelde, want wat als ze betrapt zouden worden? De passages die hierover gingen las ik vlot door, maar in de andere onderwerpen was ik gewoon niet zo geïnteresseerd. Ik vond de vriendschappen in het boek vol zitten met venijnige opmerkingen en elitaire gesprekken. Rooney wil duidelijk maken dat de personages in dit boek slim zijn, maar dit kwam bij mij vooral arrogant en verwaand over. Ik ergerde me een beetje aan deze sfeer. Ook is er met hoofdpersoon Frances het een en ander aan de hand. Zij krijgt op een gegeven moment elke keer rond haar menstruatie enorme pijnen. Deze verhaallijn kabbelt een beetje door het verhaal heen. Het was mij niet duidelijk wat hier precies de bedoeling van was, net als de relatie tussen Frances en haar vader. Rooney wil hier vast iets mee zeggen, maar mij heeft ze het niet kunnen duidelijk maken.

Nét niet 

Gesprekken met vrienden was voor mij dus een minder positieve ervaring dan Normale mensen. Ik merkte dat ik het boek niet snel oppakte. Het voelde allemaal net niet goed genoeg.